Rozdział 3

Urodziny Violetty:

Violetta

   Ubrałam się w sukienkę mamy, która była na poddaszu... Tata myśli, że jestem taka głupia i nie wiem nic o tym pomieszczeniu, o mamie... Jestem zła, że tata tak mnie okłamuje, ale gdybym mu powiedziała, zabrałby mi klucz i już nigdy bym tam nie weszła... Chcę być blisko mamy...

   Zadzwonił dzwonek. 

-Przyszła pierwsza osoba, idę otworzyć-pobiegłam do drzwi, był to Leon.

-Cześć piękna...

-Leon, ja wszystko słyszę!-przerwał tata, który podsłuchiwał.

-Tato!-krzyknęłam.

-Ślicznie wyglądasz...Wszystkiego najlepszego!-powiedział Leon, wręczając prezent, a potem mnie przytulił i pocałował w policzek.

-Dziękuję, nie musiałeś mi nic kupować...

-Otwórz.

-Ooh! Jaki śliczny naszyjnik! Dziękuję...-to był naszyjnik z naszymi inicjałami L&V. Przytuliłam Leona, wtedy przyszedł tata...

-Dość tych uścisków-powiedział rozdzielając nas.

   15 min później przyszły Camila i Francesca i powiedziały, że Maxiego nie będzie, bo jest chory.

-Cześć Violu! Sto lat!-powiedziały razem i dały mi prezent...

-Cześć. Dziękuję...- zajrzałam do środka... Jako prezent dostałam zdjęcie Leona w serduszku...

-Podoba się?-spytała Cami.

-Nie przesadzie trochę?

-Oczywiście, że nie, nie wiem o co ci chodzi...-powiedziała Fran.

   Później przyszły przyjaciółeczki Jade... Angie w tym czasie spotkała się z Pablo, bo nie chciała, aby Cami i Fran też się dowiedziały, że jest moją nauczycielką...

Angie

   Powiedziałam o wszystkim Pablo, zawsze mogę na niego liczyć... Wiem, że on czuję do mnie coś więcej, ale ja traktuję go jak przyjaciela. Nic więcej...

-Tak mi opowiadasz o tym całym Germanie i ja myślę, że ty coś do niego czujesz...-stwierdził Pablo, wiedziałam, że coś w tym jest...

-Nieprawda! Pff... Skąd ten pomysł?

-Ależ prawda, kiedy o nim mówisz uśmiechasz się...

-Nie!!

-Widzisz? Nawet o tym nie wiesz?

-Wiesz co? Zmieńmy temat...

-Dobrze, jak chcesz.

   Rozmawialiśmy jeszcze trochę o Violetcie i o innych sprawach...

Dom Violetty:

Violetta

-My już pójdziemy - powiedziała Cami. - Fran źle się czuje...

-Tak, brzuch mnie boli- powiedziała Fran, ale ja wiedziałam, że kłamie.

-Yhmm, jasne...

-Naprawdę! A poza tym, sama z Leonem lepiej się będziesz bawiła...- To do zobaczenia!

   I poszły...

-Zatańczymy?-spytał Leon i złapał mnie za rękę.

-Jasne.

   I tańczyliśmy ciągle się do siebie uśmiechając...

W tym samym czasie:

German

   Leon mnie denerwuje, jak on może tak się uśmiechać do Violi. Niee, nie... Tak nie może być! Muszę coś z tym zrobić! Już chciałem iść, kiedy nagle zadzwonił telefon. To Angie.

- Halo?

-German? Impreza się skończyła? - zapytała.

-Został jeszcze tylko Leon. Gdybyś widziała jak on patrzy na Violettę-powiedziałem zdenerwowany.

-To chyba dobrze. Zakochał się.

-Nie, nie. Ja muszę to przerwać! Viola jest za młoda na randkowanie!

-German! Są jej urodziny, a poza tym Leon nic złego nie robi. Nie przesadzaj! Zaproś go na kolację, lepiej go poznasz-jaki ona ma piękny głos, gdy się złości...

-A ty czemu właściwie wyszłaś?-zapytałem.

-Ponieważ... ja... głowa mnie rozbolała i chciałam się przewietrzyć. Zaraz będę.

   Rozłączyła się. A ja ciągle obserwowałem Verdasa...

Leon

   Tańczyliśmy i straciliśmy poczucie czasu... Wszyscy już wyszli. Violetta jest taka śliczna.

-Idziemy się czegoś napić?-zaproponowała Violetta.

-Dobrze. Jaki chcesz sok?

-Obojętnie, byle nie truskawkowy... Mam uczulenie-powiedziała Violetta.

-Ja też mam uczulenie na truskawki. Widzisz ile nas łączy?-Violetta się uśmiechnęła.

   Wypiliśmy sok. Wtedy weszła Angie.

-Już jestem-powiedziała, zamykając za sobą drzwi. Potem poszła do kuchni.

-Mówiłem ci już, że ślicznie wyglądasz?

-Kilka razy... 

-Nie zaszkodzi powiedzieć jeszcze raz...

-Dziękuję, jesteś bardzo miły...

-Leon-wtrącił ojciec Violetty-może zostaniesz na kolacji?

-Tato, myślę, że Leon ma cię dosyć-powiedziała Violetta.

-Z chęcią zostanę-powiedziałem.

Angie

-I co? Było to takie trudne?-powiedziała Angie.

-Tak!-i poszedł.

-Viola, Leon, siadajcie do stołu.

Przy stole:

Violetta

 -Leon? Czym się interesujesz?-spytał tata.

-Najbardziej muzyką, ale interesuję się też ekonomią.

   Chwilę jeszcze tata wypytywał Leona.

-Jednak jesteś porządny chłopak. Lubię cię.

-Dziękuję-powiedział Leon

   Wszyscy odeszli od stołu. Zostałam tylko ja i Leon.

-Przepraszam cię za tatę. Jesteś pierwszym chłopakiem, który przekroczył próg tego domu. Tata musi się przyzwyczaić... Rozumiesz?

-Pierwszym? Wow. Tata trzyma cię pod kloszem...

-Tak, jestem jego księżniczką. Denerwuje mnie to, że nie mam swobody...

-Tata się o ciebie martwi. Nic dziwnego. Ma taką niezwykłą córkę...-uśmiechnęłam się-Czas na mnie.

   Leon wstał i poszedł się pożegnać z tatą.

-Do widzenia!

-Do widzenia!-powtórzył tata.

-Pa Violetto, zobaczymy się jutro?

-Tak, do zobaczenia.

-Do jutra-Leon pocałował mnie w policzek i wyszedł.

   Później poszłam wynieść śmieci. Kiedy wracałam spotkałam chłopaka.

-Cześć-powiedział.

-Cześć.

-Mam na imię Tomas, a ty?

-Jestem Violetta-przedstawiłam się.

-Wiesz jak dojdę do Resto Bandu?-zapytał.

-Tak, musisz iść prosto, do skrzyżowania, skręcić w lewo i po prawej stronie jest Resto.

-Dzięki. Cześć!-pożegnał się i pobiegł, a ja wróciłam do domu i położyłam się spać.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Oto rozdział 3

Proszono mnie o wątki z Angie, tak więc proszę.
Oczywiście to nie koniec wątków o Angie.

Zapraszam do czytania!

Oceniajcie i komentujcie.

:))

*Angelika*