Rozdział 40

Violetta

   Kiedy Angie i Pablo wrócili do szpitala, Leon odwiózł mnie do domu. Weszliśmy do środka. Tata siedział przy stole.

-I co z babcią?-zapytał.

-Ooo, widzę, że już wiesz...

-Tak, Angie mi powiedziała, i jak się czuje babcia?-zapytał ponownie.

-Lepiej.

-Siadajcie do stołu. Już podaję kolację!-krzyknęła Olga z kuchni.

-My zjemy u mnie-powiedziałam, ale Leon spojrzał na mnie miną mówiącą: "Nie możesz przez cały czas unikać ojca"-Dobrze...

-Też cię kocham-powiedział Leon tak cicho, żeby tata nie usłyszał i cmoknął mnie w policzek.

   Usiedliśmy do stołu. Starałam się robić wszystko, żeby atmosfera nie była tak napięta, ale niestety z tatą tak się nie da. Przynajmniej próbowałam...

German

   Kiedy zjedliśmy kolację była 21.15.

-Leon jest już późno, może zostaniesz na noc? Lepiej, żebyś nie wracał tak późno do domu...-powiedziałem, a Leona i moją córkę zamurowało. 

-Dobrze...-powiedział Leon po chwili ciszy.

-W takim razie, Olgo! Przygotuj pokój gościnny dla Leona. 

-Już idę, proszę pana-powiedziała gospodyni i poszła.

   Wszyscy byli najwyraźniej zdziwieni moją reakcją, nikt nie wiedział, że zrobiłem to tylko po to, żeby obserwować chłopaka mojej córki... Jeśli w jakikolwiek sposób zbliży się do Violetty, to nie ręczę za siebie...

Leon

   Wow! Jestem bardzo zdziwiony propozycją p. Castillo, ale jednocześnie cieszyłem się, że nie muszę się rozstawać z Violettą. Zadzwoniłem do rodziców, żeby ich poinformować. Zgodzili się.

Violetta

   Tata zaproponował Leonowi nocowanie u nas? Dziwne... Ale ja się bardzo cieszę, że nie będę musiała się z nim rozstawać. Poszliśmy do mojego pokoju.

-Nie zdziwiło cię zachowanie taty?-zapytałam.

-Zdziwiło i to bardzo, ale się cieszę-powiedział i pocałował mnie.

-Ja też się cieszę. Leon...-usiadłam na łóżku, a on usiadł koło mnie.

-Co się stało? -zapytał.

-Słyszałam, jak rozmawiałeś z moją babcią... Czy ona umrze?-zapytałam a po policzku spłynęła mi łza.

-Nie, oczywiście, że nie... Wszystko będzie dobrze, nie martw się... Wiesz, ile ludzi po zawale żyje normalnie?-pocieszał mnie Leon.

-No tak, ale to już drugi zawał... Leon, ja nie chcę, żeby babcia umarła-powiedziałam i rozpłakałam się.

-Nie płacz...-mocno mnie przytulił-Twoja babcia niedługo wyjdzie ze szpitala i wszystko będzie, jak dawniej.

Francesca

   Nadal jestem bardzo zła, zawiedziona i smutna... Nie wiem, co mam myśleć... W głowie mam same najgorsze scenariusze tej historii. Dlaczego ten pięknie zapowiadający się tydzień zamienia się w piekło? Dlaczego Marco nie może być tym, za kogo go uważałam, tylko musi być draniem... Dlaczego ja go wciąż kocham? Dlaczego to mnie właśnie spotyka? Dlaczego...

Marco

   Francesca jest smutna i nadal nie chce ze mną rozmawiać... Nie wiem już, co mam robić... Spróbuję jeszcze raz z nią porozmawiać, może pozwoli mi wszystko wytłumaczyć... Otworzyłem drzwi i po cichu wszedłem do środka... Fran siedziała na kanapie, usiadłem koło niej.

-Fran...-zacząłem-To nie tak, jak myślisz... Pozwól mi wyjaśnić...

-Nie-powiedziała oschle-Idź sobie. 

-Jest 22.00, chyba nie będziesz mi kazała spać na dworze.

-Nie, ale jest tylko jedno łóżko, więc śpisz na kanapie-powiedziała i rzuciła mi poduszką w twarz. Rzeczywiście jest tylko jedno łóżko... Miałem nadzieję, że będziemy w nim razem tak, jak ostatnio, ale rozumiem, że po tym wszystkim Fran chce, żebym spał na kanapie.

-Dobrze, ale pozwól mi to wyjaśnić...-próbowałem coś powiedzieć, ale Francesca nie chciała mnie słuchać. Poszła do łazienki się umyć i przebrać w piżamę. Kiedy wyszła spróbowałem ponownie. Niestety... bez skutków. Poszedłem do łazienki, a kiedy wyszedłem Fran już spała. Sam położyłem się na kanapie, przykryłem kocem i zasnąłem. 

Natalia

   Byłam zła na Andresa. Wróciłam do domu. Maxi czekał na mnie w salonie. Zupełnie zapomniałam, że mieliśmy się spotkać...
-Maxi, przepraszam cię. Zapomniałam-powiedziała łapiąc się za głowę i usiadłam na kanapie koło mojego chłopaka.
-W porządku, coś się stało? Jesteś smutna?-zapytał z troską.
-Raczej wkurzona.
-Andres?
-On jest nienormalny... Głupi, jak but i nic nie rozumie-opowiedziałam Maxiemu o tym, że byłam u Andresa i bardzo mnie zdenerwował. Maxi próbował mnie pocieszać, ale widać było, że sam najchętniej by mu przyłożył...

Violetta

   Siedzieliśmy z Leonem w moim pokoju, kiedy nagle ktoś zapukał do drzwi. To była Angie.

-German chce obejrzeć z wami jakiś film-powiedziała.

-Co?-zdziwiłam się-Tata jest dzisiaj zbyt miły...

-Może chce się z tobą pogodzić... Chodźcie na dół-powiedziała i wyszła z pokoju.

-On coś knuje...

-Nie, twój tata chce po prostu spędzić z tobą trochę czasu-powiedział Leon.

-Dobra, chodźmy już-złapałam Leona za rękę i zeszliśmy do salonu.
-Co chcecie obejrzeć? Może jakiś horror-zaproponował tata.
-Może być-odpowiedziałam. Tata włączył film, a my usiedliśmy na kanapie.
-Zaraz wrócę-powiedział i poszedł do gabinetu.
   Tata wrócił po 5 min. i specjalnie usiadł między mną a Leonem. Nie mógł usiąść koło Angie!?
-Tato, nie wygłupiaj się-wstałam i usiadłam między tatą, a moim chłopakiem. Siedzieliśmy i oglądaliśmy horror. Tata ciągle nas obserwował. Film był naprawdę straszny, ale Leon trzymał mnie za rękę, więc się nie bałam. Po filmie poszłam do łazienki, a potem do swojego pokoju. Czekałam na Leona, bo obiecał, że przyjdzie dać mi całusa.

Leon

   Przed pójściem do spania poszedłem do Violetty, żeby powiedzieć jej dobranoc. Wszedłem do jej pokoju, a ona leżała w łóżku. Jeszcze nie spała, uśmiechnęła się na mój widok. Podszedłem do niej, pocałowałem ją w policzek, a ona się podniosła i pokazała, że chce abym ją pocałował w usta. Ja z chęcią usiadłem koło niej i delikatnie ją pocałowałem. 

-Dobranoc-powiedziałem.

-Dobranoc-odpowiedziała cicho, a ja wyszedłem z jej pokoju. Gdy zamknąłem drzwi i chciałem już iść spać, na drodze stanął mi pan Castillo.

-Co robiłeś w pokoju Violetty?-zapytał.

-Poszedłem powiedzieć dobranoc-odpowiedziałem, wtedy przyszła Angie i mnie uratowała.

-German zostaw go w spokoju... Chodź już-pociągnęła go za rękę-Dobranoc Leon.

-Dobranoc-odpowiedziałem i poszedłem spać.

   W nocy obudziły mnie krzyki.

-Aaaa!!!-to była Violetta...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Oto rozdział 40

Wiem, jestem wredna kończę w takim momencie...
Jak będzie ponad 20 komentarzy, a ja będę miała ochotę
być miła, to wstawię następny rozdział.
A jak nie, to poczekacie sobie trochę, bo  wyjeżdżam :)
Wracam w niedzielę.

Tak swoją drogą to już 40 rozdział...
Jak to szybko zleciało...

*Angelika*