Rozdział 63

Leon

- Leon... Słabo mi... - powiedziała cicho Violetta i oparła się o mnie, mocno trzymając moją dłoń.
- Kochanie, co ci jest? - zmartwiłem się i objąłem ją, by nie upadła - Usiądź.
- Nic mi nie jest, po prostu... Trochę kręci mi się w głowie... - odpowiedziała słabo. Kucnąłem przy niej, nie puszczając jej dłoni. Angie podała Violetcie butelkę wody - Dziękuję - powiedziała upijając łyka.
- Lepiej? - spytałem i pogłaskałem ją po policzku, a ona delikatnie się uśmiechnęła.
- Tak. Już dobrze..

Violetta

   Ta dziewczyna... To dziewczyna z mojego snu... (Link do rozdziału ze snem Violetty) Dlatego tak się tym przejęłam i zrobiło mi się słabo... Ale nie miałam zamiaru mówić o tym Leonowi, to nie miało sensu...

- Na pewno wszystko dobrze? Może odprowadzę cię do domu?

- Nie, Leon. Wszystko jest w porządku - uśmiechnęłam się najszczerzej jak potrafiłam. Postanowiłam nie pokazywać mojej niechęci do tej dziewczyny i zobaczyć, co znaczył ten sen i dlaczego akurat ona się w nim pojawiła - Jestem Violetta. Miło mi cię poznać - powiedziałam i wyciągnęłam rękę do siostrzenicy Pablo.

- Lara - na widok tej dziewczyny chce mi się płakać, a muszę wciąż się uśmiechać. Ta cała Lara przywitała się ze wszystkimi, a każdy po kolei się przedstawił.

- Kochanie, jesteś blada... Powinnaś odpocząć - powiedział Leon i złapał mnie za rękę - Może jednak odprowadzę cię do domu...

- Leon, za bardzo się przejmujesz... Nic mi nie jest. Nie pozbędziesz się mnie tak łatwo - zaśmiałam się.

- Mieć takiego chłopaka, to skarb, Violetto - powiedziała Lara.

- Wiem o tym - uśmiechnęłam się dumnie i mocno przytuliłam do Leona. Chciałam jej pokazać, że Leon jest mój i ma się od niego trzymać z daleka. To trochę dziwne, ale nie moja wina, że przez ten sen nie myślę racjonalnie i jestem trochę zazdrosna...

- W końcu jestem taki wspaniały!
- Jasne, jasne! Verdas, ale ty wiesz, że nikt oprócz Violetty tak nie uważa? - odezwał się Fede.
- Zamknij się, kaleko! Jesteś po prostu zazdrosny!
- Nie mam już gipsu, ślepy jesteś?
- Ty jesteś kaleką na umyśle!
- Skończcie już! Idziemy do Resto? - zaproponowałam.
- Ja nie mogę, Violu. Umówiłam się z Marco, ale przyjdę do ciebie wieczorem, ok? - wiedziałam już o co jej chodzi. Wczoraj powiedziałam dziewczynom o moim śnie. Jeszcze nie miałyśmy okazji o tym pogadać. Ciekawe, jak zareaguje, jak się dowie, że Lara to dziewczyna ze snu...
- Ja też nie mogę, ale wieczorem będę na pewno. Tylko niech Leon da ci spokój - powiedziała Ludmiła, a on spojrzał na nią z wyrzutem - Lecę, pa! - przytuliłyśmy się, a reszta uczniów studia patrzyła na nas ze zdziwieniem. No tak, przecież jeszcze przed wakacjami Lu była wstrętną manipulantką... - Patrz, Vilu, jestem taka piękna, że wszyscy mi się przyglądają. Niczym gwiazda! Do zobaczenia! Ludmiła wychodzi! - pstryknęła palcami i poszła.
- No tak... Pewne rzeczy nigdy się nie zmienią - powiedziała Fran, a my się zaśmialiśmy - Ja też już lecę!
   Leon odprowadził mnie do domu i dopytywał, dlaczego zrobiło mi się słabo, czy coś jadłam... Bla, bla bla. On czasem zachowuje się, jak mój tata... Ale i tak ich kocham! Umówiliśmy się, że nie powiemy o niczym mojemu nadopiekuńczemu i czasem nieznośnemu tacie, bo niepotrzebnie by się denerwował... Wystarczy, że Angie wie. Uwielbiam moją ciocię!

Wieczorem:

   Siedziałam w swoim pokoju i myślałam o Leonie... I tej dziewczynie... Niepotrzebnie się przejmuję, ale nie potrafię inaczej... Otworzyłam pamiętnik.

   "Lara... Tak się nazywa dziewczyna z mojego snu... To siostrzenica Pablo. Trochę się boje, bo co jeśli ten sen się spełni... Leon jest dla mnie najważniejszy i nie wiem, czy zniosłabym nasze rozstanie... Szczególnie z powodu tej całej Lary... Za bardzo go kocham. Leon jest całym moim światem!

   Chwilę jeszcze rozmyślałam o Leonie. Naprawdę nie lubię tej dziewczyny. Ta zazdrość jest nie do zniesienia. Ale postanowiłam się tym nie przejmować i kolejny raz otworzyłam pamiętnik. Przeglądałam wszystkie strony związane z Leonem, czyli 99% mojego pamiętnika.
-"Leon jest taki wspaniały" - było napisane - "Tak bardzo go kocham" "Jest taki czuły i troskliwy"
   Tak, Leon nigdy nie zrobiłby mi czegoś tak okropnego! Przecież on mnie kocha! Jest na to za wspaniały! Nie mam się czym przejmować.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Oto rozdział 63

Udało mi się go napisać :)

Staram się nadrabiać sceny z Leonettą. 

Coś mi chyba nie wychodzi...

Rozdział jest krótszy niż zwykle, ale musicie mi wybaczyć.

Następny w piątek lub sobotę!

Angiee