Rozdział 59

Natalia 

   Dostałyśmy sms-a od Camili. Chłopacy byli bardzo zdziwieni, z czego my się tak cieszymy, ale gdy im powiedziałyśmy, że Cam wraca do Buenos Aires, cieszyli się razem z nami. Tylko Federico nie ucieszył się z tej wiadomości, bo przecież nie zna naszej przyjaciółki, ale na pewno, jak się poznają, to się polubią.

   Mimo że czasem byłam o nią zazdrosna, ponieważ Cami i Maxi są najlepszymi przyjaciółmi i bardzo dobrze się dogaduję, to cieszę się, że już wraca. Jest moją przyjaciółką i mam nadzieję, że wróci odmieniona i szczęśliwa. Myślę, że tak będzie, bo Cam podobno poznała tam jakiegoś Brazylijczyka.

- Nie zdążymy urządzić przyjęcia! - panikowała Francesca. Ona zawsze miała bzika na punkcie imprez. Uwielbiała je przygotowywać i robiła to świetnie.

- Spokojnie, Fran. Zdążymy - zaczął Maxi, a my rzuciłyśmy mu pytające spojrzenia - Wy wszystko przygotujecie w Resto, a ja pojadę po Cami. Jej samolot ląduje za jakieś dwie godziny, więc zdążymy.

- Dobra - zgodziliśmy się i zaczęliśmy sprzątać po śniadaniu.

Leon

   Wszyscy szybko pospieszyliśmy do RestoBandu. Poprosiliśmy Lucę o udostępnienie baru. Zgodził się dosyć szybko, ale pod warunkiem, że będzie mógł zaśpiewać. Przystaliśmy na tę propozycję i zaczęliśmy wieszać dekoracje.

- Leon, pomożesz mi? - zapytała Violetta. Odwróciłem się w jej stronę i zauważyłem moją dziewczynę, która ledwo co ustawała na drabinie.

- Uważaj, bo spadniesz - podszedłem do niej i ściągnąłem ją na dół, po czym sam wszedłem na drabinę i zawiesiłem napis: "Witamy w domu!" - Dostanę nagrodę? - zapytałem, gdy zszedłem z powrotem na dół i przysunąłem się do Violetty.

- Nie teraz - odpowiedziała, uśmiechnęła się i chciała odejść, ale złapałem ją za nadgarstek i przyciągnąłem do siebie.

- No wiesz co? Ja ci życie uratowałem...

- Nikt ci nie kazał - odpowiedziała, a ja spojrzałem jej głęboko w oczy - Nie patrz tak na mnie.

- Dlaczego nie? - zapytałem i kontynuowałem spojrzenie - Masz piękne oczy, wiesz? - Violetta się zarumieniła.

- Właśnie dlatego! Przestań! - odsunęła się ode mnie, a ja zaśmiałem się i ponownie przyciągnąłem ją do siebie. Pocałowałem Violettę, a ona wywróciła oczami i odwzajemniła pocałunek. Całowaliśmy się tak, do czasu, aż nie przeszkodziła nam Francesca. Dziwnym zbiegiem okoliczności to zawsze ona nam przeszkadza. 

- Ej! Leonetta! - Fran i jej ksywki... - Okażecie sobie miłość po imprezie, ale teraz do roboty! Za godzinę będzie tu Camila!

- Dobra, już dobra!

*Jakiś czas później*

Maxi

   Jestem już na lotnisku. Cieszę się, że Camila już wraca. To moja przyjaciółka i bardzo się za nią stęskniłem. Kocham ją jak własną siostrę i mam wielką nadzieję, że wróci szczęśliwa, bo przed wyjazdem była bardzo przybita...

   Samolot wylądował. Po chwili zauważyłem rozpromienioną Camilę. Ucieszyłem się na widok przyjaciółki i ruszyłem w jej stronę. Ona uczyniła to samo i rzuciła mi się na szyję.

- Maxi! Tak się za wami stęskniłam! - powiedziała uradowana i zrobiła coś czego się kompletnie nie spodziewałem...

   Camila... Ona... Ona mnie pocałowała. Nie wiem, dlaczego to zrobiła. Nie mam pojęcia... Najgorsze jest to, że trochę dalej zauważyłem Natalię... Co teraz!?

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Oto rozdział 59

Jest trochę Leonetty, więc mnie nie zabijajcie <3

Wiem, jest krótki, połowa zwykłego rozdziału, ale mówiłam, że jestem chora... 

Jutro nie idę do szkoły, więc może jak będę w stanie dojść do laptopa, to coś napisze, ale to na pewno nie będzie dłuższe niż ten rozdział...

Wiem, skomplikowałam sprawę Naxi... Zobaczycie, co będzie dalej :)

Rozdział ten dedykuję Justynie Chmielińskiej Specjalnie dla Ciebie - pocałunek Caxi !
Dziękuję Wam za ponad 100 000 wyświetleń

Jesteście wspaniali i dlatego postaram się dodać jutro ten rozdział
 i mam nadzieję, że będzie wystarczająco długi <3

Angiee